hoi allemaal,
ik zal mezelf even voorstellen, ik ben “lala” moeder van 2 kinderen, en zit eigenlijk sinds mijn zwangerschappen in de ziektewet, bij elkaar zo een 3 jaar nu, nu is afgelopen week mijn wia keuring geweest, waarbij ik ben “goedgekeurd” ik ben nog steeds stomverbaasd over het feit dat zij mij weer voor 38 uur weer hersteld hebben gemeld. het begon allemaal toen ik 5 maanden zwanger was van mijn eerste, ik werd toen opgenomen in het ziekenhuis omdat mijn zoontje met 5 maanden geboren wilde worden, mocht toen ook van mijn vk niet meer aan het werk, aangezien ik zoveel mogelijk rust moest houden om de baby binnen te houden, dit lukte en hij werd gezond en wel geboren..daarna werd ik hersteld gemeld en mocht de ww in,
zodoende raakte ik na bijna een jaar ww te hebben gehad, weer zwanger van de 2de, deze zwangerschap was moeilijker dan de eerste, ik was zeg maar de hele zwangerschap moe, je had kort gezegd gewoon helemaal niets aan me, ook heb ik chronische hepatitus b, waardoor die vermoeidheid ook zou kunnen komen..al met al was dit een zware zwangerschap, na de geboorte die razendsnel was, was ik het even helemaal kwijt, niets meer op een rij, ik kreeg ook aan het einde van mijn zwangerschap een hele nare zwangerschaps eczeem, zoals de huidarts dat noemde, er was gewoonweg niets aan te doen, ik heb werkelijk doodgekrabd tot bloedens aan toe, mijn hele huis zat onder, mijn gezicht onder de vlekken en kon mijn handen niet normaal gebruiken meer, ik was afhankelijk van anderen, van mijn man (maar die werkte ook nog op dat moment) met een hele moeilijke werkgever dat hem heel moeilijk vrij wilde en kon geven, ik was afhankelijk van mijn familie, ik raakte steeds meer en meer in een dip, wat je achteraf wel een depressie mocht noemen…
ik ben dus na de geboorte van mijn dochtertje, naar het ziekenhuis geweest voor deze eczeem, ik werd gebracht door mijn zus, de arts kon niet geloven dat ik 2 a 3 dagen na de geboorte alweer zo snel op been was, maar je moet wel voor medicatie.., ik kreeg zalf mee en pillen, het hielp allemaal maar weinig, hoeveel heb ik toen gehuild toen ik mijn eigen kind niet eens kon optillen om haar de borst te geven, mijn handen zaten onder en moest ze constant insmeren en handschoenen aandoen…
ik heb gehuild toen ik niet normaal meer voor mijzelf kon zorgen, wat een nare tijd heb ik toen gehad..en nog steeds ben ik er niet overheen, ik raakte geisoleerd en wilde niet of laat ik het zo zeggen ik kon niet naar buiten, ik kon mezelf niet aankleden of mijn kinderen, wat heb ik me toen alleen gevoeld, mijn man kon er niet altijd voor me zijn, behalve het weekend dan.
ik heb me dus na de geboorte van mijn dochtertje ziek gemeld met dit hele gebeuren, ik kreeg op een gegeven moment angsten, ik haalde van alles in mijn hoofd en om een hele verhaal kort te maken, ik kreeg sociale angst en durfde de deur niet meer uit, tenzij er iemand mee ging, ik had het gevoel dat iedereen me aankeek op straat, dat ze aan me zagen hoe ik me voelde,
op een gegeven moment ben ik naar de huisarts gestapt, ik trok het allemaal niet meer, ik dacht dat ik gek aan het worden was, ze verwees me door naar puntp, een soort riagg ofzo, daar mocht ik met een psycholoog gaan praten, de enige opluchting dat ik op dat moment had was dat ik mijn verhaal ergens kwijt kon en dat ik even 3-kwartier weg kon van alles en iedereen, na weken/,maanden afspraken te hebben gehad, kwamen we beiden tot de conclusie dat dit niet tot een oplossing kwam, ik had namelijk af en aan dan weer depressieve gevoelens en dan weer angsten, ik denk dat die psycholoog ook niet meer wist wat ze ermee aan moest,..
zo doende kwam er weer een afspraak van het uwv mijn kant op, hoe gaat het nu met u mevrouw, luidde de vraag, ik antwoordde dat het nog steeds hetzelfde was, zodoende wilde het uwv dat ik via hun naar een psycholoog ging, ik moest daar natuurlijk mee akkoord gaan, ik wilde toch van mijn probleem af….
ik ben dus inmiddels maanden naar zo een psychologe geweest van ascender, nu heb ik alleen nog maar online hulp, omdat die psychologe een paar maanden ertussen uit gaat, nu zit ik dan hier, is mijn wia aanvraag afgewezen omdat ze vinden dat ik alsnog nog wel ongeschoold werk kan verrichten, het maakt ze niet uit dat ik zeg dat ik soms dagen heb dat ik gewoon mijn bed niet uit wil komen omdat ik zo tegen de dag op zie..
nu word ik dus doorverwezen naar de ww, maar hoe ik me nu voel, hoe kan ik in deze staat weer aan het werk gaan? waarom is het uwv zo hard?
wie kan me adviseren, ik wil in bezwaar gaan tegen deze uitspraak, zo niet dan in ieder geval tegen de uren, namelijk 38 uur in de week, ik kan helemaal niet zoveel werken meer..
wat moet ik doen, wie kan me helpen en adviseren?
alvst heel erg bedankt,
lala