savonds zit ik met mij moeder op de bank,
ze zegt dan: kom we gaan gezellig koffie drinken!
eenmaal op de bank zit ik in wat krantjes te kijken en zeg:
mama, binnenkort is er weer een kerstmarkt in het dorp, zullen we een keerstje gaan kijken?
mijn moeder: zwijgt.
daarna wijs ik wat leuke dingetjes aan in het krantje.
dan zie ik dat mijn moeder weer is een grote rimpel trekt en kijkt als of ik de hele tijd haar aandagt trek en haar zwaar tot last ben,
ze snuit war maar haar koffie in haar hand, iedere 10 sec hoor ik dat ze haar neus een beetje op haald,
dat betekend bij ons in huis altijd dat ze aandacht te kort krijgt.
dan kijk ik naar haar en vraag: wat is er? moet je huilen?
dan ineens word ze woedend!
ze schreeuwd tegen mij: tess! je weet dat wij geen geld hebben en ik zal je graag alles willen geven, maar je wild alles hebben! je bent een hebberig kind! hou nou eens op ik heb allemaal verteld dat wij niet zo veel geld hebben en nu zit jij te zeiken over dingen die je wild hebben! dan loop ik naar de deuropening en zeg: hoe kun je nou zeggen dat ik hebberig ben! ik vraag nooit wat en dit keer ook niet! ik kijk gewoon leuk in het krantje en wijs wat dingetjes aan! dan loopt ze met grote stappen naar me toe met haar hand naar mij toe gericht. dat betekend dus dat ze mij gaat slaan, dus ik ren de trap op naar boven en zeg dat het een ontdankbare trut is.
het klinkt nu als of ik degene ben die problemen veroorzaakt, maar zij trekt constand aandacht en een rimpel als of ze heel erg chagereinig is en geeft mij het gevoel dat het mijn schuld is dat we het niet zo breed hebben.
help me alsjeblieft! en als ik mijn televiesie aan heb en ze komt naar boven zegt ze tegen mij: kijk! daaardoor komt het nou! dankzij die dingen van jou moet ik die rekeningen weer betalen die ik niet kan betalen!
dan barst ik in huilen uit en schreeuw zo hard als ik kan tegen haar dat ze een trut is.
HELP!!!