Soms vraag ik me af, wat de betekenis van leven is.
Het antwoord van een vraag naar het bekende antwoord, is zelf al gegeven.
Zijn godelijkewijsheden, bereikbaar voor iedereen.
Gaat dit niet gepaard met vallen en opstaan,
jezelf niet naar beneden slaan.
Krijgt iedereen niet zijn levens lessen, om er iets van te leren.
sommige leren langzamer dus door meerdere keren.
Wie zijn wij, een zandkorreltje in het universum,
voor velen niet te bevatten.
Maar toch zeer belangrijk,
is het leven wat je leeft,
ook al is het niet altijd zonneschijn,
die de zwarte dagen niet heeft.
Dwalend in het onbekende,
gedachten gecreeerd, door ellende,
over heerst door de leugen,
die toch naar waarheids getrouw staan in je geheugen.
Wie bepaald, dat deze gedachten een leugen zijn,
dat ieder een ander geloof in de waarheid kent,
is het daardoor een gegeven,
dat iedereen met andere waarden leven.
Wat men niet kent, kunt gij ooik niet over oordelen,
wel een gedachten over laten gaan,
zelfs een mening over hebben,
maar nooit zal weten waarom.
Je kan je proberen in een ander te verplaatsen,
maar je zal die ander nooit zijn.
Je kan nooit weten wat een ander denkt,
soms uit latingen doet die de ander krenkt,
dat deze het zo nooit had bedoeld,
dit heel onaangenaam voelt.
Ik vraag me vaak af waarom,
ik vraar me vaak af waardoor,
ik vraag me vaak af wat,
ik vraag me vaak af wanneer,
ik vraag me vaak af hoe.
En antwoorden op deze vragen zijn er niet,
er zit ook geen logica in.
Er is onvoldoende kennis waarom je een depressie heb gekregen,
het ook niet vast staat waardoor,
en wat je er aan kan doen, zoveel maar tegelijk ook weer zo weinig, dit zeer persoons gebonden is.
de vraag van wanneer houdt het op, is ook n iet een vast staand patroon.
Hoe moeilijk het ook is is, het in slechte tijden niet meer belangrijk is,
Leven veranderd, in een vacuum verpakt omhulsel,
zei ik leven, is het leven,
dit door een omgekeerde gedachte weerspiegeling in je geheugen staat geschreven.
is het leven alleen maar een lege opvulsel.
Bestaat het bestaan niet uit laat leven,
ongeacht hoe een ander er een opvulling aan gaat geven.
Is respekt ongeacht hoe iemand is,
door ieder gewenst.
Is lachen en verdriet,
een emotie op goed en slecht.
Er een kleine brug bestaat tussen liefde en haat,
maakt haat niet dat je de liefde inniger ontvangt.
Zijn mijn zwarte gedachten aan de dood,
een getuigenis van liefde van het verlangen naar de dood,
en haat gevoelens aan het leven.
Ik kan het leven,
geen zinvolle bestemming meer geven.
Er wordt op mij gewacht,
een gedachten die de dood verzacht.
Nee, het is nog niet mijn tijd,
ook al voelt het wel zo,
mijn leven is belangrijk,
om restje wat er is nog,
het te geven aan degene die belangrijk zijn in mijn leven.
Ongeacht wat ik zie en geloof.
Just me Thea